Alice Leens
Spacing
06->29.12.2024
Dans ce qu’Alice Leens appelle les « Fils dans la surface », elle isole et soulève un fil dans la surface d’un tissage. Elle le retord, le tournant sur lui-même. Retordre le fil réduit sa longueur. C’est cette longueur raccourcie qui, lorsque l’artiste renoue le fil à son emplacement d’origine, met en tension le tissage tout entier.
Repositionner un unique fil dans la grille du tissage cause un déséquilibre et provoque la réorganisation de la surface. Le geste sort le tissage de sa planéité en le projetant dans la troisième dimension. Ce que nous voyons est un second temps : le moment où le plan se trouve désaxé, le fil rattaché après avoir été transformé. Alice réinstaure alors un nouvel équilibre. En enlevant un fil vertical ou horizontal, elle vient aussi tripler l’interligne entre les deux fils adjacents, de part et d’autre du fil absent. Le retrait chirurgical d’une seule ligne parmi des milliers saute aux yeux, tant nous sommes sensibles à l’organisation régulière d’une grille. Alice dérange la grille et la sort de son plan, montrant la diversité de forme qu’elle peut pendre en volume.
Le tissage se composant de fils passant en-dessous et au-dessous les uns des autres en quadrillage dans un plan, nous sommes face, dans ces sculptures, à l’unité structurelle du tissage : des fines fibres groupées dans ce seul fil. En pointer l’individualité met en évidence à la fois la fragilité de ce fil en tension dans l’espace—qu’on imagine chavirer sans peine sous la moindre brise—et sa puissance—le fil portant un volume qui fait multiple fois son propre poids.
Une différence minime ou un minuscule¬ intrus dans un système—une poussière dans un engrenage comme un petit caillou dans la chaussure—peut être perçu par le système nerveux. Les pièces d’Alice Leens montrent que la moindre variation peut être d’une importance fatale. Une variation minime dans un système, tant physique que géométrique, quantique ou biologique, peut disrupter et influencer profondément des phénomènes beaucoup plus vastes. Des infimes changements peuvent redéfinir la perception de systèmes, de structures et de nous-mêmes. Les pièces d’Alice touchent à cette vérité sur l’équilibre et la fragilité : les systèmes sont souvent délicatement en équilibre, où le changement constitue à la fois une menace et un catalyseur de transformation.
"Soulève, désaxe—La princesse et le pois", par Hannah De Corte
Infos
Vernissage le jeudi 5 décembre de 18 à 21h
Ouvert le weekend de 14 à 18h
Ou sur rdv aliceleens@gmail.com / 0484 94 02 20
Rue du Canal 79
1000 Bruxelles
Entrée libre
In what Alice Leens calls 'Threads in the surface', she isolates and lifts a thread in the surface of a weave. She twists it, turning it on itself. Twisting the thread reduces its length. It is this shortened length that, when the artist re-twists the thread in its original position, puts the entire weave under tension.
Repositioning a single thread in the weaving grid causes an imbalance, reorganizing the surface. The gesture takes the weave out of its flatness, projecting it into the third dimension. What we see is a second stage: the moment when the plane becomes unbalanced, the thread reattached after having been transformed. Alice then re-establishes a new equilibrium. By removing a vertical or horizontal wire, she also triples the space between the two adjacent wires, on either side of the missing wire. The surgical removal of a single line among thousands is obvious, so sensitive are we to the regular organization of a grid. Alice disturbs the grid and removes it from its plane, demonstrating the diversity of form it can take in volume.
Since weaving is made up of threads passing under and over each other in a grid pattern, in these sculptures we are confronted with the structural unity of weaving: fine fibers grouped in a single thread. Pointing out its individuality highlights both the fragility of this thread in tension in space-which we can easily imagine capsizing under the slightest break-and its power-the thread carrying a volume many times its own weight.
A tiny difference or a tiny¬ intruder in a system-a dust in the gears like a small pebble in the shoe-can be perceived by the nervous system. Alice Leens' pieces show that the slightest variation can be of fatal importance. A tiny variation in a system, whether physical, geometric, quantum or biological, can disrupt and profoundly influence much larger phenomena. Minute changes can redefine the perception of systems, structures and ourselves. Alice's pieces touch on this truth about equilibrium and fragility: systems are often delicately poised, where change is both a threat and a catalyst for transformation.
'Soulève, désaxe-La princesse et le pois', by Hannah De Corte
Infos
Opening on Thursday 5 December from 6 to 9pm
Open during weekends from 2 to 6pm
Or by appointment aliceleens@gmail.com / 0484 94 02 20
79 rue du Canal
1000 Brussels
Free entry
In wat Alice Leens “Draden in het oppervlak” noemt, isoleert en tilt ze een draad op in het oppervlak van een weefsel. Ze draait de draad, draait hem op zichzelf. Door de draad te draaien wordt hij korter. Het is deze verkorte lengte die, wanneer de kunstenaar de draad terugbrengt naar zijn oorspronkelijke positie, de hele weving onder spanning zet.
Het herpositioneren van een enkele draad in het weefraster veroorzaakt een onbalans en reorganiseert het oppervlak. Het gebaar haalt het weefwerk uit zijn platheid door het in de derde dimensie te projecteren. Wat we zien is een tweede fase: het moment waarop het vlak uit balans wordt gebracht, de draad weer vastgemaakt na getransformeerd te zijn. Alice herstelt dan een nieuw evenwicht. Door een verticale of horizontale draad te verwijderen verdrievoudigt ze ook de ruimte tussen de twee aangrenzende draden, aan weerszijden van de ontbrekende draad. Het chirurgisch verwijderen van een enkele lijn uit duizenden is zo voor de hand liggend dat we gevoelig zijn voor de regelmatige organisatie van een raster. Alice verstoort het raster en haalt het uit zijn vlak, waardoor ze de diversiteit aan vormen laat zien die het raster in volume kan aannemen.
Aangezien weven bestaat uit draden die onder en over elkaar gaan in een rasterpatroon, worden we in deze sculpturen geconfronteerd met de structurele eenheid van het weven: fijne vezels gegroepeerd in één enkele draad. Het benadrukken van de individualiteit benadrukt zowel de kwetsbaarheid van deze draad in spanning in de ruimte - we kunnen ons gemakkelijk voorstellen dat deze bij de geringste breuk kapseist - als de kracht ervan - de draad die een volume draagt dat vele malen groter is dan zijn eigen gewicht.
Een minuscuul verschil of een minuscule inbreuk op een systeem - een stofje in een tandwiel of een steentje in een schoen - kan door het zenuwstelsel worden waargenomen. De stukken van Alice Leens laten zien dat de kleinste variatie fataal kan zijn. Een minuscule variatie in een systeem, of het nu natuurkundig, geometrisch, kwantum of biologisch is, kan veel bredere fenomenen verstoren en diepgaand beïnvloeden. Minuscule veranderingen kunnen de manier waarop we systemen, structuren en onszelf waarnemen herdefiniëren. Alice's stukken raken aan deze waarheid over evenwicht en kwetsbaarheid: systemen zijn vaak delicaat in evenwicht, waarbij verandering zowel een bedreiging als een katalysator voor transformatie is.
“Soulève, désaxe-La princesse et le pois”, door Hannah De Corte
Infos
Vernissage op donderdag 5 december van 18 tot 21uur
Open in het weekend van 14 tot 18uur
Of op afspraak aliceleens@gmail.com / 0484 94 02 20
Vaartstraat 79
1000 Brussel
Vrije toegang
.jpeg)