Adèle Pion (Doornik, 1989) is zowel beeldend kunstenares als danseres. Met haar beeldend werk probeert ze de natuur een ruimere plaats toe te bedelen in een wereld die deze natuur niet naar waarde schat en te weinig respect betoont. Haar fijnzinnige werken, gemaakt van natuurlijke materialen, verwijzen naar de kwetsbaarheid van de natuur en van de mens die ervan afhankelijk is. Tijdens haar residentie in het Carrefour des Arts verzamelde Adèle dode bladeren en kaderde die in als talismannen, in schrijnen die ze voor vernietiging behoeden. Zo schenkt zij opnieuw belang aan wat onopgemerkt verdwijnt en verleent zij dit de waarde van een blijvend artistiek object.

De recente werken van Adèle, samengebracht onder de titel Itin.errance, tonen de afdruk van de sporen die xylofage insecten achterlaten in de schors van bomen, die zij beschouwt als levend textiel. Voor de kunstenares zijn de netwerken die ze graven “mysterieuze narratieve vormen, de kaart van een denkbeeldige reis, levenslopen getekend door keuzes, onvoorziene gebeurtenissen en impasses”. Adèle beschouwt insecten als haar artistieke partners, met wie zij werken creëert met een abstracte, raadselachtige uitstraling, herinneringen aan een dierlijk leven, overblijfselen van het verstrijken van de tijd... Daarbij verliest ze niet uit het oog dat deze sporen het resultaat zijn van de overlevingsmechanismen van deze oeroude diertjes. “Deze afdrukken zijn een manier om te balsemen wat geleefd heeft en zal verdwijnen, om een spoor achter te laten van wat fragiel, vluchtig en vergankelijk is”, voegt ze eraan toe. Met haar werk in osmose met het materiaal, waarbij Adèle zelfs het papier voor haar werken zelf creëert, herwaardeert de kunstenares de traagheid en de waarneming in een maatschappij die al te zeer op productie is gericht en vestigt ze onze blik opnieuw op kleine dingen in de natuur die toch zo essentieel zijn.