Clara Marciano (Aix-en-Provence, 1990) overstijgt met haar grote zwart-wittekeningen, die als muurschilderingen de ruimte inpalmen, resoluut het voorbereidende karakter dat van oudsher met dit medium wordt geassocieerd. Zeer nauwgezet beschrijft ze een apocalyptische wereld die wordt geteisterd door natuurrampen die verband houden met het menselijke handelen en wordt vernietigd door machtsverhoudingen en sociale ongelijkheid. Hiervoor put ze zowel uit mediabeelden als uit haar eigen verbeelding, die ze vormgeeft met een esthetiek geïnspireerd op de 16de-eeuwse Nederlandse en Duitse gravurekunst, barokke tekeningen, de Vlaamse primitieven, het Belgisch surrealisme en strips. De overvloed aan details nodigt de toeschouwer uit om zich in het beeld te verliezen en met zijn eigen verbeelding een verhaal te vormen.

Het meer verfijnde Datcha, dat ze in de Carrefour des Arts maakte, geeft een beeld van een wereld die net zo verwoest is. Geïnspireerd door de gebeurtenissen in Siberië in 2019, toont deze tekening een overstroomd landschap, waarvan de weergave vanuit meerdere perspectieven de lezing verstoort. Dit schijnbaar vreedzame en zwevende waterlandschap getuigt immers van een alarmerend ecologisch verschijnsel en van de chaos die het veroorzaakt. Met deze dubbelzinnigheid – die spoort met een complexe en multifactoriële situatie – speelt Clara ook door gebruik te maken van het panoramaformaat, met zijn toeristische en contemplatieve connotaties. De blik vasthouden en de toeschouwer een moment van rust bieden om dit alles in zijn bewustzijn te laten doordringen, is een van haar bedoelingen. Aansluitend bij deze grote tekening maakt Clara in het Carrefour des Arts ook een reeks kleine tekeningen met kleurstiften die eveneens een wereld in verval tonen, in de handen van een generatie die heen en weer wordt geslingerd tussen ongerustheid en passiviteit.