Bastien Guillaume
La couleur, la texture et le mouvement sont au centre du travail de Bastien Guillaume (Namur, 2000). Dans ses dessins, les formes reconnaissables s’érodent pour laisser place à une exploration des rapports entre le minéral et le sidéral, nous plongeant dans certains recoins de la géologie de la Belgique, ainsi que dans des tableaux anciens, des poèmes et des rêves ; autant de sources d’inspiration qui se tissent les unes aux autres et que les dessins tentent de synthétiser. Le pastel sec capture l’essence des couleurs grâce à ses qualités recouvrantes, et le crayon de couleur saisit les moindres nuances, ce qui confère aux images certaines qualités spectrales.
L’adoption d’une palette restreinte (bleu outremer, Sienne brûlée, rouge carmin) souligne les contrastes et les tensions entre deux espaces traversés d’un grand silence — celui des commencements, peut-être, ou de la disparition. En laissant au regard le temps de faire consteller ses questions, chacune de ses œuvres pourrait alors se lire comme une tentative de nous rapprocher du désir de contemplation qui les a un jour façonnées.
Color, texture and movement are central to the work of Bastien Guillaume (Namur, 2000). In his drawings, recognizable forms are eroded to make way for an exploration of the relationship between the mineral and the sidereal, immersing us in certain nooks and crannies of Belgian geology, as well as ancient paintings, poems and dreams - all sources of inspiration that weave together and which the drawings attempt to synthesize. Dry pastel captures the essence of color with its covering qualities, and colored pencil captures the slightest nuances, giving the images certain spectral qualities.
The adoption of a restricted palette (ultramarine blue, burnt sienna, carmine red) underlines the contrasts and tensions between two spaces traversed by a great silence - that of beginnings, perhaps, or of disappearance. By giving the eye time to constellate its questions, each of his works can be read as an attempt to bring us closer to the desire for contemplation that once shaped them.
Kleur, textuur en beweging staan centraal in het werk van Bastien Guillaume (Namen, 2000). In zijn tekeningen worden herkenbare vormen uitgehold om plaats te maken voor een verkenning van de relatie tussen het minerale en het siderische, waarbij we worden ondergedompeld in bepaalde uithoeken van de geologie van België, maar ook in oude schilderijen, gedichten en dromen; allemaal inspiratiebronnen die met elkaar verweven zijn en die de tekeningen proberen te synthetiseren. De droge pastel legt de essentie van de kleuren vast dankzij zijn dekkende eigenschappen, en het kleurpotlood vangt de kleinste nuances, waardoor de beelden spectrale kwaliteiten krijgen.
Het gebruik van een beperkt palet (ultramarijnblauw, gebrande sienna, karmijnrood) onderstreept de contrasten en spanningen tussen twee ruimtes die doorkruist worden door een grote stilte - die van het begin, misschien, of van het verdwijnen. Door het oog de tijd te geven om zijn vragen te constelleren, kan elk van zijn werken gelezen worden als een poging om ons dichter bij het verlangen naar contemplatie te brengen dat hen ooit gevormd heeft.