Hadrien Bruaux
Multidisciplinaire, le travail d’Hadrien Bruaux (Namur, 1991) se construit autour des notions de vestige, d’héritage, et de leur détournement. Au quotidien, l’artiste glane des objets en tout genre auxquels il donne une nouvelle vie et avec lesquels il reconstitue des récits fictifs et insolites. Par cette association arbitraire d’objets issus de cultures et d’époques diverses, Hadrien aboli les frontières et récuse la notion de hiérarchisation. Dans un nouvel espace-temps, il réunit des objets aux statuts et aux univers aussi différents que ceux du déchet, des sciences naturelles, de la technologie, de l’histoire de l’art ou encore de la vie quotidienne. Boîtiers électroniques côtoient ainsi têtes antiques, éponges et ossements dans de petites vitrines aux Règnes invisibles. Au départ de ces dialogues, Hadrien laisse au spectateur le loisir d’écrire sa légende, à l’écoute de son intuition et de sa subjectivité.
À l’issue de sa résidence en 2017, la Fondation Carrefour des Arts acquiert une archive fictive pour la réalisation de laquelle l’artiste se joue de l’histoire tel un faussaire. Celui-ci se plaît également à réinterpréter des images de l’histoire de l’art avec lesquelles il entretient un rapport iconoclaste, comme l’effigie de Saint-Jean. Avec cette série de monotypes intitulée Jeandoute, l’artiste interroge également l’art comme nouveau lieu de spiritualité. Véhicule d’une conception plurielle du monde, le travail d’Hadrien déconstruit les codes, revisite la sémiotique, éclate et réassemble le réel à la lumière de sa sensibilité et de ses questionnements.
The multidisciplinary work of Hadrien Bruaux (Namur, 1991) is built around the notions of relics, heritage and their misappropriation. In his daily life, the artist gleans objects of all kinds, to which he gives new life and with which he composes fictitious and unusual stories. Through this arbitrary association of objects from different cultures and eras, Hadrien abolishes borders and challenges the notion of hierarchy. In a new space-time, he creates a fusion of objects of status and territory using junk from natural science, technology, art history and everyday life. In small display cases in the Invisible Realms, electronic hardware rubs shoulders with antique busts, sponges and bones. The spectator is left to write their own caption whilst listening to his/her own intuition and subjectivity.
At the end of his residency in 2017, the Foundation Carrefour des Arts acquired a fictitious archive through which the artist, like a forger, played with history. He enjoyed reinterpreting images from art history, maintaining an iconoclastic respect as in the effigy of St John. With his series of monotype prints entitled Jeandoute, the artist also questions art as a new place of spirituality. As a vehicle for a diverse conception of the world, Hadrien's work deconstructs codes, revisits signs and semiotics, exploding and reassembling reality in the light of his sensitivity and questioning.
Het multidisciplinaire werk van Hadrien Bruaux (Namen, 1991) is opgebouwd rond de begrippen overblijfsel en erfgoed, en hun kaping. In zijn dagelijks leven sprokkelt de kunstenaar allerlei voorwerpen bijeen die hij een nieuw leven geeft en waarmee hij fictieve en ongewone verhalen reconstrueert. Door deze willekeurige associatie van voorwerpen uit verschillende culturen en tijdperken, slecht Hadrien grenzen en daagt hij het begrip hiërarchie uit. In een nieuwe ruimte-tijd verenigt hij voorwerpen met statussen en universums die zo verschillend zijn als die van afval, natuurwetenschap, technologie, kunstgeschiedenis of zelfs het dagelijks leven. Zo staan in Les règnes invisibles elektronische schakeldozen naast antieke hoofden, sponzen en beenderen in kleine vitrines. Vertrekkend van deze dialogen laat Hadrien het aan de toeschouwer over om zelf verklarende labels te schrijven die sporen met de eigen intuïtie en subjectiviteit.
Na zijn residentie in 2017 verwierf het Carrefour des Arts een fictief archief dat de kunstenaar samenstelde door als een echte vervalser met de geschiedenis te spelen. Hij herinterpreteert ook graag beelden uit de kunstgeschiedenis, waarmee hij een iconoclastische relatie onderhoudt, bijvoorbeeld de beeltenis van Sint-Jan. Met deze reeks monotypes die als titel J'en doute kreeg, stelt de kunstenaar ook de kunst als nieuwe plaats van spiritualiteit in vraag. Om een meervoudige opvatting van de wereld over te brengen deconstrueert Hadrien met zijn werk codes, herziet hij de semiotiek, laat hij de werkelijkheid uiteenspatten en reconstrueert die daarop in het licht van zijn gevoeligheden en vraagstellingen.