Michiko Van de Velde (Brasschaat, 1994) est une artiste Belgo-Japonaise qui vit et travaille à Bruxelles. Son travail est dédié à la lumière du soleil qui la fascine depuis l’enfance et qui l’accompagne comme une présence. Avec elle, elle entretient un lien esthétique, poétique, énergétique, mais elle s’intéresse également aux phénomènes naturels auxquels elle est liée, qui renvoient à notre état de finitude et au temps qui passe. « Les apparitions de lumière que l’on observe racontent le trajet de chaque rayon lumineux jusqu’à notre planète » explique l’artiste. À travers installations in situ, peintures ou encore vidéos, elle tente de reproduire, avant qu’elles ne s’échappent, l’infinité des formes, des couleurs et des intensités de cette énergie vitale impalpable. Au Japon, il n’existe pas moins de 158 mots pour décrire la lumière, ce qui témoigne de la relation poétique et métaphysique de l’être humain à ce phénomène spatio-temporel.
Dans le monde actuel soumis aux contraintes de la productivité, l’artiste tente de retrouver une relation lente et intime avec la lumière. À l’espace Vanderborght, Michiko a reproduit, au moyen de peinture dorée qui interagit avec le point de vue du spectateur, les traces que la lumière dessinait sur le sol le jour du solstice d’été. Elle entend immortaliser, ou du moins prolonger, la beauté de ces moments fugaces de rencontre avec la lumière que l’on oublie parfois de regarder. Michiko nous rappelle également son pouvoir sur la nature avec une installation de feuilles en céramique d’un arbre, le Ginkgo Biloba, qui a survécu à la bombe atomique d’Hiroshima. À l’aide de la technique japonaise du kintsugi, Michiko a réparé ces feuilles cassées avec de l’or, dont les cicatrices renvoient à la catastrophe et symbolisent la résistance de la nature face aux actions humaines. Ce thème universel qu’est la lumière est également pour l’artiste un espace de rencontre entre ses deux cultures, belge et japonaise.
Michiko Van de Velde (Brasschaat, 1994) is a Belgian-Japanese artist who lives and works in Brussels. Her work is dedicated to sunlight, which has fascinated her since childhood and is an ever-present and guiding companion. She feels an aesthetic, poetic and dynamic bond with light and, as such, is interested in the natural phenomena to which it is linked, such as infinity and mortality. "The apparitions of light that we observe, tell the story of the journey of each ray of light to our planet", explains the artist. Through site-specific installations, paintings and videos, she attempts to reproduce the infinite forms, colours and intensities of this impalpable, vital energy before they escape. In Japan, there are no less than 158 words to describe light, which is testament to the poetic and metaphysical relationship of human beings to this spatio-temporal phenomenon.
In today's world of mass production, the artist tries to rediscover a more measured and intimate relationship with light. At the Vanderborght space, Michiko replicated the traces of light on the ground on the day of the summer solstice using golden paint to interact with the viewer’s vantage point. It is her intention to immortalise, or at least prolong, the beauty of such fleeting encounters with light, which is often disregarded.
Michiko reminds us of her power over nature, with an installation of ceramic leaves from a tree, the Ginkgo Biloba, which survived the Hiroshima atomic bomb. Using the Japanese technique of kintsugi, Michiko repaired the broken leaves with gold, whose scars reference the catastrophe and symbolise nature's resistance to human action. For the artist, the universal theme of light also signifies the convergence of her two cultures, Belgian and Japanese.
Michiko Van de Velde (Brasschaat, 1994) is een Belgisch-Japanse kunstenares die in Brussel woont en werkt. Haar werk is gewijd aan het zonlicht, dat haar al sinds haar jeugd fascineert en dat haar als een aanwezigheid vergezelt. Ze heeft er een esthetische, poëtische en energetische band mee, maar ze is ook geïnteresseerd in de natuurverschijnselen waarmee het zonlicht verbonden is, die verwijzen naar onze eindigheid en het verstrijken van de tijd. “De verschijningen van het licht die wij waarnemen vertellen het verhaal van de reis van elke lichtstraal naar onze planeet”, aldus de kunstenares. Via in situ installaties, schilderijen en video's probeert zij de oneindige vormen, kleuren en intensiteiten van deze ongrijpbare levensenergie weer te geven vooraleer die ontsnappen. In het Japans zijn er niet minder dan 158 woorden om licht te beschrijven, wat getuigt van de poëtische en metafysische relatie van de mens tot dit ruimtelijk-temporele verschijnsel.
In de huidige wereld, onderworpen aan de wetten van de productiviteit, gaat de kunstenares op zoek naar een langzame en intieme relatie met het licht. In het Vanderborghtgebouw heeft Michiko, door middel van vergulde verf die interageert met het gezichtspunt van de kijker, de sporen weergegeven die het licht op de dag van de zomerzonnewende op de grond heeft getrokken. De schoonheid van deze vluchtige ontmoetingen met het licht, die we soms vergeten te bekijken, wil zij vereeuwigen of toch op zijn minst verlengen. Michiko herinnert ons ook aan het gezag van het licht over de natuur, met een installatie van keramische bladeren van een boom, de Ginkgo Biloba, die de atoombom van Hiroshima overleefde. Met behulp van de Japanse kintsugi-techniek heeft Michiko deze gebroken bladeren gerepareerd met goud, waarvan de littekens verwijzen naar de ramp en symbool staan voor de weerstand van de natuur tegen het menselijk handelen. Het universele thema van het licht is voor de kunstenares ook een ontmoetingspunt tussen haar twee culturen, de Belgische en de Japanse.
