Robin Wen
L’univers de Robin Wen (1994) est celui de la Free Party. Dans ses peintures, dessins ou sculptures, l’artiste représente des scènes prises au vol lors de ces fêtes techno organisées illégalement dans les campagnes, tel un espace de liberté éphémère pour une génération en opposition au système dominant. L’espace d’un moment, ces jeunes oublient leur quotidien pour s’abandonner dans la fête, les sensations, l’amour. Ils sont, du moins temporairement, à l’abris des regards et expriment, à travers leurs gestes, leurs tenues vestimentaires ou encore leur regard, une résistance à une société qui leur semble étrangère. Hors du temps, ils laissent libre cours à leurs rêves et espérances dans cet environnement qu’ils s’approprient. Avec Robin, nous pénétrons dans le monde de la nuit, dans cet espace parallèle qui, sous ses apparences de débauche, est porteur d’idéaux, de convictions politiques ou de mal être.
Par un rendu minutieux des objets, des matières, des drapés, des expressions…, avec une forme qui rappelle les natures mortes ou la peinture de genre, Robin élève ces sujets marginaux au rang de la peinture classique. Outre le sujet, l’outil pauvre qu’il utilise pour réaliser sa série de dessins bleus au stylo bille ainsi que la feuille de papier croquis, contraste également avec une représentation détaillée, voire hyperréaliste, et un usage du clair-obscur. Entre démarche documentaire et intérêt pour la symbolique d’un univers auquel il appartient, Robin porte un regard engagé sur le monde en même temps qu’il dégage le désir charnel, la soif de transgression et le besoin d’évasion d’une jeunesse fragile. Corps enlacés, visages en transe, portraits, voitures à l’arrêt, champs désertés et terrains vagues, chiens errants, spots et lumière crépusculaire…, les sujets d’inspirations de Robin témoignent de modes de vie contestataires, d’un retour à la nature et d’une attirance pour les relations désinhibées. Ils représentent ce monde alternatif dont on ne peut qu’imaginer l’ambiance sonore.
The world of Robin Wen (1994) is the world of the Free Party. In his paintings, drawings and sculptures, the artist represents candid scenes from raves and techno parties organized illegally in the countryside – an anarchic generation finding freedom in a transitory place. For a moment, young people lose themselves in the party, the sensations and the love. Temporarily out of sight, through their actions, clothes and style, they show a resistance to a society that means nothing to them, giving free reign to their hopes and dreams. Robin takes us into the night, to a parallel world of debauchery with all its ideals, political convictions and malaise.
Robin meticulously presents objects, materials and expressions in a form that recalls still life and genre painting. He raises his marginal subject to the rank of a classical painting. So too is the ballpoint pen; a marginalised tool used to create his series of blue drawings on sheets of sketching paper, a contrast with the detailed, almost hyper-realistic representations of light and shade. Robin has a documentary approach and interest for symbolism to show us a devoted glance into the world in which he belongs, of a fragile youth with its thirst for transgression, need for escape and release of carnal desire. His subjects are bodies entwined, faces in trance, portraits, abandoned cars, deserted fields and wasteland, stray dogs, spotlights and twilight. They testify to a lifestyle of protest, a return to nature and a desire for the uninhibited. They represent an alternative world of which one can only imagine the sound atmosphere.
De wereld van Robin Wen (1994) is die van de Free Party. In zijn schilderijen, tekeningen en sculpturen verbeeldt de kunstenaar scènes die ‘on the fly’ zijn genomen tijdens illegaal georganiseerde technofeesten op het platteland, als vluchtige ruimtes van vrijheid voor een generatie die zich verzet tegen het heersende systeem. Even vergeten deze jongeren hun dagelijkse leven om zich over te geven aan het feest, de sensaties, de liefde. Ze zijn, althans tijdelijk, aan de controle onttrokken en drukken door hun gebaren, hun kleding of hun blik een verzet uit tegen een maatschappij die hen vreemd lijkt. In deze omgeving die ze zich toe-eigenen, bevinden ze zich buiten de tijd en laten ze hun dromen en verwachtingen de vrije loop. Met Robin dringen we binnen in de wereld van de nacht, in deze parallelle ruimte die, onder zijn schijn van losbandigheid, drager is van idealen, politieke overtuigingen of onbehagen.
Door een nauwgezette weergave van voorwerpen, materialen, draperingen, gelaatsuitdrukkingen... met een vorm die doet denken aan stillevens of genreschilderijen, verheft Robin deze marginale onderwerpen tot klassieke schilderkunst. Naast het onderwerp contrasteert ook het povere gereedschap waarmee hij zijn serie blauwe balpentekeningen maakt, alsook het vel schetspapier, met een gedetailleerde, zelfs hyperrealistische weergave en een gebruik van clair-obscur. Robins benadering situeert zich ergens tussen documentaire aanpak en belangstelling voor de symboliek van een universum waartoe hij behoort: hij werpt een geëngageerde blik op de wereld en toont tegelijkertijd het vleselijke verlangen, de hunkering naar transgressie en de behoefte om te ontsnappen van een kwetsbare jeugd. Met verstrengelde lichamen, gezichten in trance, portretten, stilstaande auto's, verlaten velden en braakliggende terreinen, zwerfhonden, schijnwerpers en schemering... getuigen de onderwerpen die Robin inspireren van contesterende levensstijlen, een terugkeer naar de natuur en een zich aangetrokken voelen tot ongeremde relaties. Zij vertegenwoordigen die alternatieve wereld waarvan we ons de klankband zeer goed kunnen